Wednesday, June 30, 2010

World Cup

Haiya, world cup dah masuk suku akhir, tapi aku baru nak bercerita pasal bola. Hihihi nak buat macam mana penyakit kemalasan aku makin menjadi2. Asyik berblog dalam hati je, tak niat pulak nak zahirkan kat dlm blog ni.

Aku bukannya afir sangat kalau nak cerita pasal bola sepak apatah lagi pasal world cup yang tengah menghangatkan dunia sekarang ni. Tapi itulah hakikatnya rumah aku tidak dilanda demam bola. Aik??? X caya ek?? YES!!! my hubby x minat bola. Kalau dah namanya memang x minat, jangan haraplah nak pi berjaga, sengkang mata dok depan tv tengah2 malam.

Lagipun keadaan kerjanya juga merupakan faktor kenapa dia x minat bola. Memang x sempat nak tengok pun. Balik x tentu masa. If balik awal pun, habiskan masa dengan kami je. Itupun kekadang ade je anak buah dia call if ade trouble mesin. Malam memang dia berehat+tido. Esok pagi dah nak pi keje plak. So pendek kata kalau minat bola pun, memang x sempat punya nak tengok tengah2 malam.

Aku macam mana plak? Hehehe minat lah sikit2 tapi x jugak nak gagahkan mata+badan nak dok depan tv tengah2 malam. Cukuplah aku tahu result sapa menang, sudah ler. Pasukan pilihan aku of course la BRAZIL. dulu aku minat Ronaldo, tapi sekarang dia dah x main dah kan. SO minat gitu2 je lah. Aku masih ingat lagi tahun 1998, brazil lawan perancis (FINAL), aku gagahkan mata utk tgk perlawanan tu. Hehehe bukan tengok sorang2 tau tp dgn abang aku. Kalau sorang2, sah2 arwah mak x kasi punya sebab esok nak sekolah.

Brazil kalah so dengan x semena2 aku menangis. Hehehe apa daaaa.. Siap cover muka dengan bantal lagi. Minat sangat dengan brazil. Tapi itu dulu, sekarang nie hanya sekadar minat saja. X ade lebih2 dah. Apa2pun aku nak tengok negara mana yang dapat masuk final. Kalau brazil, huhuhu best sangat..Harap2 menang la ye.

Ammar minat bola. Kalau aku tengah tgk perlawanan kat tv, dia amik bola n sepak. Cewah, ade hati nak jadi pemain bola sepak agaknya. So sebab tu lah bila gi shopping aku akan belikan bola kat dia, tapi bukan bola yang besar tu, yang kecil je, padan dengan umur dia. Kalau yang besar tu, mahunya dia main dengan abi, sepak tinggi, kena tv, x pasal je cari nahas dengan ummi dia. So utk safety, baik x payah.

Ok aku stop dulu, nanti kalau rajin, update lagi. - ala macam la ramai beno yang baca blog aku nih.:)

Wednesday, June 9, 2010

Alhamdulillah

bersawang-sawang blogku ini. Huuuuu nak wat cam ner, penyakit malas sudah datang. Sesekali menjengah blog yang kosong dan ada kelapangan ku melawat blog2 kengkawan. Baca tapi x tinggalkan jejak. Hikhik malas sungguh.

Kat sini aku nak cerita bahawasanya Afiq dah pandai berjalan. Horeyyy!!!!!. Genap setahun dah boleh berjalan. Cepat pulak anak nombor 2 nie. Ammar dulu 1 tahun 4 bulan baru pandai berjalan sampaikan aku susah hati lah. Yelah masa tu dah nak bersalinkan Afiq, Ammar baru pandai berjalan.

Seminggu lepas dok wat training kat dalam rumah. Bila berjalan, jatuh, dia bangun dan berjalan lagi. Gigih sungguh aku tengok si adik belajar berjalan. Bila dah dapat banyak langkah, baru aku bagi dia berjalan kat halaman rumah. Memang seronok lah sebab sebelum nie dia asyik tengok abang je berjalan tapi dia merangkak. Cuma sesekali aku tengok dia cuba nak berjalan laju (berlari) ikut si abang la tu kot.. Sabar ye dik, nanti adik leh la berlari2 dengan abang sebab sekarang nie adik jalan pun x berapa stabil lagi.

Dalam rumah and halaman rumah dah lulus, cuma kalau di luar kawasan tu dia agak takut sikit. Persekitaran yang berbeza, so dia memang x mo melangkah. Kalau aku pimpin tangan and lepas tu aku lepas, meraunglah si debab tu. Takut agaknya ye lah kawan baru je pandai berjalan, belum ligat lagi. Aku bersyukur sangat Afiq dah boleh berjalan walaupun memang aku ingat dia akan lambat berjalan macam abang ammar. perkembangan setiap anak memang x sama kan..:P